نوشته شده توسط : خانه اوتیسم تبریز
تاریخ انتشار : 3 دی 1403
به زبان ساده، اوتیسم زمانی رخ می‌دهد که کودک در برقراری ارتباط و درک آنچه مردم فکر و احساس می‌کنند مشکل داشته باشد. این امر پاسخگویی کودکان اوتیستیک به حرکات(بدن)، حالات چهره، لمس و حتی زبان را بسیار دشوار می کند.
اختلال طیف اوتیسم می تواند درجات مختلفی داشته باشد(از اوتیسم خفیف یا با عملکرد بالا تا اوتیسم کلاسیک یا شدید).
توجه کنید که در این مطلب سعی شده است مختصر و به زبان ساده اوتیسم را معرفی کنیم و بزودی و در مطلبی دیگر به شکل ریزتر راجع به آن حرف خواهیم زد.
سندرم آسپرگر
اختلال فراگیر رشد یا PDD-NOS
اختلال فروپاشی دوران کودکی
سندرم رت
اوتیسم کلاسیک
اگر نمی‌دانید که آیا ممکن است فرزندتان اوتیسم داشته باشد یا نه، رایج‌ترین علائم اوتیسم که در زیر آوردیم می‌توانند کمکتان کنند که فرزندتان را پیش متخصص ببرید یا نه. به طور معمول کودکانی که مبتلا به اوتیسم تشخیص داده می‌شوند برخی از علائم زیر را دارند:
احتمالا مشکل حسی دارند، اما به چه صورت؟ مثلا کودکی که یک حس را بیش از حد طبیعی(میزانی که برای بقیه طبیعی است) احساس می‌کند(حتی ممکن است برایشان دردناک هم باشد) یا اینکه این مشکل حسی برعکس باشد. با یک مثال میتوان به درک بهتر از این موضوع رسید؛ صدای بخاری را در نظر بگیرید، صدایی کم که شاید هیچ وقت به آن توجه نکرده باشید، این صدا ممکن برای کسی که بیش‌حسی دارد آزار دهنده یا حتی دردناک باشد، در طرف مقابل فردی را در نظر بگیرید که برای گوش دادن به موبایل، آن را با صدای کامل و به گوش خود میچسپاند(به زودی مطالبی در رابطه با مشکلات حسی در سایت آپلود خواهم کرد).
احتمالاً حرکات کلیشه‌ای دارند، خب این یعنی چی؟ این کودکان حرکات بدنی تکراری دارند(به طور غیر معمول و بیش از حد انجام میدهند) مثلا بال بال زدن یا حرکت غیر معمول انگشتان در مقابل چشمشان.
احتمالاً در ایجاد ارتباط با دیگران مشکل دارند.
احتمالاً نمیتوانند احساس همدلی خود را بروز دهند.
احتمالاً وابستگی شدید به برخی از اشیا نشان میدهند.
احتمالاً با تغییر در برنامه های روزمره گیج می‌شود و اغلب به رفتار پرخاشگرانه روی می‌آورند.
اگر هر یک از این ویژگی های اوتیسم را در رفتار کودک خود مشاهده می‌کنید، لطفا به ارزیابی بهتر به سایت بهزیستی مراجعه فرمایید(سامانه غربالگری طیف اوتیسم).
تعریف پزشکی اوتیسم کاملاً تخصصی است. شاید به همین دلیل است که والدین و اعضای خانواده تلاش می کنند تا یک پزشک یا درمانگر داشته باشند که بتواند به راحتی توضیح دهد که اوتیسم چیست(به زبان ساده درمانگر خوب پیدا کردن سخته).
از نظر تخصصی، اوتیسم یک اختلال عصبی-رفتاری پیچیده است که شامل اختلالاتی در مهارت‌های اجتماعی، رشدی و ارتباطی همراه با رفتارهای سفت و سخت و/یا تکراری است.
اوتیسم طیف وسیعی از مهارت‌ها و آسیب‌ها را در بر می‌گیرد که گاهی اوقات می‌تواند منجر به درجات مختلفی از ناتوانی‌ها شود، بنابراین نیاز به مراقبت‌های سازمانی دارد.
در کشور ما مشکل دیگری که هم که وجود دارد آگاهی عمومی کم در رابطه با اوتیسم است که ممکن است این کودکان و خانواده‌ی شان را اذیت کند(که ما و شما اینجاییم که کاری کنیم که توی چند سال آینده اطلاعات مردم در رابطه با اوتیسم از سرماخوردگی هم بیشتر باشه).
درک تاریخچه اوتیسم ممکن است به برخی از والدین کمک کند. کلمه "اوتیسم" از کلمه یونانی "autos" به معنای "خود" گرفته شده است و بیش از 100 سال است که استفاده می شود. بنابراین، اصطلاح اوتیسم، وضعیتی را توصیف می کند که در آن فرد به خاطر مشکل در تعامل اجتماعی از جامعه کوچک و بزرگ اطرافش جدا شده و به اصطلاح در خود مانده است.
یک روانپزشک سوئیسی به نام یوجین بلولر در حدود سال 1911 شروع به استفاده از اصطلاح اوتیسم برای اشاره به گروه علائم اسکیزوفرنی کرد. تا دهه 1940، تحقیقات در مورد اوتیسم و اسکیزوفرنی با هم به عنوان یک موضوع انجام می شد. در دهه 1960، متخصصان پزشکی شروع به تدوین درک جداگانه ای از اوتیسم در کودکان کردند. نقش رفتار درمانی و استفاده از محیط های یادگیری کنترل شده در دهه 1990 آشکار شد. روش قبلی الکتروشوک درمانی که در دهه 1960-1970 استفاده می شد، متوقف شد. امروزه سنگ بنای تحقیق و درمان بر رفتار و زبان درمانی متمرکز است.
حتما به اینستاگرام ما سر بزنید کلی مطالب مفید براتون داریم.
این مطلب توسط محمدرضا محمدی به اشتراک گذاشته شده است.